Na het ontbijt gingen we eerst even winkelen voor de picnic. Toen vertrokken we richting de Grampians. Na informatie gevraagd te hebben bij een touristinformationbureau, bleek dat de branden die er nog waren, geen gevaar opleverden voor onze bestemming. Na eerst door redelijk vlak gereden te zijn, kwamen de bergen in zicht. Het is een behoorlijk groot gebied, nogal ruig en onherbergzaam.

Na een korte stop onderweg, kwamen we tegen drie uur bij onze B&B aan. We werden hartelijk verwelkomd door Pauline en Graem, een echtpaar van ongeveer onze leeftijd. Ze wonen in een heel leuk achtkantig huis, met allerlei verrassende hoekjes. Er is geen kamer die dezelfde vorm heeft, heel grappig. Er kwamen nog andere gasten, een Frans echtpaar uit Le Havre. Ze spraken fantastisch engels, maar niet heus, dus we moesten hier en daar wat vertalen. De enige plaats waar een paar restaurantjes zijn is Halls Gap en dat betekende ieder avond 10 km heen en terug. Maar dat was niet zo erg, want op de terugrit zagen we overal kangoeroes grazen in de velden, tuinen en weilanden. Heel leuk! We hebben geprobeerd ze te fotograferen, maar dat was geen succes. Op het moment dat je de autodeur open deed, hopten ze al weg.

En het was ook al bijna te donker, want die beesten komen pas uit de bosjes als het schemerig wordt.

Dag twee in de Grampians. 26 februari

Na een lekker ontbijt met veel vers fruit gingen we op weg. Zoals gebruikelijk, eerst naar het visitors information centre. De meeste wegen in het park bleken weer open te zijn, dat betekende dat de bekendste uitzichtpunten te bezoeken waren. Bijna overal zijn deze plaatsen ook voor rolstoelen toegankelijk. Onze eerste stop was een wandeling door de Grand Canyon Loop. Deze wandeling was niet zo lang, maar wel steil, we moesten over rotsblokken en trapjes door de Canyon. Onderweg troffen we een schoolklas, die daar les in abseilen kregen. Wij hebben alleen de loop gelopen, dat vonden we wel genoeg in de hitte.(ongeveer 32 gr.).

Een volgende stop was bij de Reed Lookout waar we verder gelopen zijn naar de Balconies, een fantastisch uitzichtpunt over de ruige omgeving.

Nu was het zo mogelijk nog warmer en de flesjes water kwamen goed van pas. We zijn daarna teruggegaan naar Halls Gap, hebben daar bij de plaatselijke bakker iets gekocht voor de lunch en hebben dat in de schaduw van de grote eucalyptus bomen opgepeuzeld. Daarna zijn we naar het cultureel centrum geweest om iets meer te leren over de oorspronkelijke bewoners, de Aboriginals. We hebben een film gezien over hun visie op het ontstaan van de wereld. Bambruk was de eerste mens en hij schiep de wereld met alles erop en eraan. Behalve de mensen waren er ook reusachtige dieren en één van hen was de reuzen-emoe. De emoe werd boos op een raaf die zijn ei wilde eten en joeg de vogel door de Grampions. Toen de vogel door een spleet of kleine kloof vloog, stampte de emoe met zijn reuzenpoten de bergen uit elkaar en zo onstonden de ruige kloven.De emoe werd uiteindelijk gedood en z’n veren werden in twee stapels verdeeld. Iedere stapel werd veranderd in een gewone emoe en zo kwamen de emoes in de wereld van de aboriginals. Eigenlijk “dromen ” de Aboriginals hun geschiedenis en geven ze deze dromen door aan elkaar.

Dag drie in de Grampians, 27 februari

Het was een beetje bewolkt toen we op stap gingen. Eerst weer inkopen doen bij de bakker en toen weer de bergen in. We gingen naar de Mackenzie Falls, de grootste van de vele watervallen in dit gebied. Het was een mooie wandeling en het was gelukkig niet zo warm als gisteren. We konden ook helemaal naar beneden naar de voet van de waterval, maar dat zag ik toch niet zo zitten. Heel veel steile trappen naar beneden, maar ja, dan moet je ook weer omhoog!

Wij zijn naar een mooi uitzichtpunt gewandeld en onder weg zagen we drie keer een zwarte walibi swamp kangoeroe. Er groeiden ook hele bijzonder grassen, boven op een stam!

Een volgende stap was de Borooka lookout, met een mooi uitzicht over Halls Gap. Maar daar was het eerst nevelig, toen klaarde het wat op en was het uitzicht veel duidelijker. Na de picknick gingen we terug naar het dorp en toen begon het te regenen ! Harrie z’n reputatie als rainman werd weer eens bevestigd. De temperatuur zakte ook ineens tot 19 gr. dat was even wennen. De mensen hier zijn dolblij met de regen, sinds oktober is er eigenlijk geen regen van betekenis gevallen.